ÇOCUĞUN MUAYENEHANEYİ İLK ZİYARETİ

Çocuğu asla iki büyük hasta arasında, vaktin dar olduğu zamanı arda kabul etmemelidir. Gerçekten de bir cerrahî çekim, üst büyük azı kanalların araştırmak, bir köprü ayağı hazırlamak gibi güç çalışmalar arasına sıkışmış bir çocuğu, gerekli sabır ve rahatlıkla muayene ve tedavi etmek hemen hemen olanaksızdır. Bu nokta, diş hekimlerinin pek azının üzerinde durdukları önemli bir sorundur.

İvedi vakalar karşısında, tabiatlıyla, yukarıda sayılan önlemleri almak, hazırlıkları yapmak imkânı olamaz. Bu durumda, çocukları İçinde bulunulan koşullarda kabul etmek gerekir; Şu halde, ağrı çeken bir çocuk, günün herhangi bir saatinde özelikle saat 14-16 arasında ağrısını dindirecek bir pansuman yapmak üzere kabul edilmelidir. Fakat bu anî müdahale her iki tarafın da hatırlayacağı bir uğraşı şeklinde olmamalıdır. Hatta, ağrısı olan çocuğun durumu çok kısa bir müdahaleyi bile gerektirse, eğer çocuk istemiyorsa sertlikle davranmamalıdır.

İlk randevu on dakikalık kısa bir süre için olmalıdır. Çocuk, bekleme salonunda, kendi yaşına göre hazırlanmış ortam içinde, dergi ve kitapları birkaç dakika karıştırdıktan sonra muayene odasına almalıdır. Kendi yaşıtları arasında geçireceği bu kısa bekleme çocuğun güvenini arttırır, nispeten sakinleşmesini sağlar. Yalnız bu bekleyiş süresi çocuğun sabrını taşıracak kadar uzun olmamalıdır.

Muayene odasına girdiği andan itibaren onu bir yetişkin olarak kabul etmelidir. Çocuğu güler yüzle fakat ciddi, onu gördüğümüzden ötürü sevindiğimizi belirtecek bir şekilde karşılamalıyız.

Eller yıkanırken çocuk bir taraftan incelenip, davranışları izlenerek hakkında bir kanıya varılabilir. Yaşları ne olursa olsun çocukları ÜÇ gurupta toplamak mümkündür:

İlgili tip: Her şeyle ilgilenen, güvenen tip, Kaygılı tip: Heyecanlı, ürkmüş tip, Asi tip: Bağırıp çağıran tip.

1. İlgili tip: Bu birinci tip karşısında davranış kolaydır. Çocuk kısa bir süre içerisinde odanın eşyasını, kuşları, çiçekleri gözden geçirmiştir. Kendiliğinden gelip koltuğa oturur. Doğrudan doğruya kendisine hitap ederek ismi ve yaşı sorulurken, birkaç pedal darbesi ile koltuk yükseltilir ve çocuğun boynuna bir önlük yerleştirilir. Dişlerini göstermesi için yapılan daha ilk öneride ağzını açarak bekler.

2. Kaygılı tip: En fazla dikkat davranmayı gerektirecek olan bu tiptir. Hekim lâvaboda ellerini yıkarken o, annesinin elini bırakmamış, doktora doğru başını bile kaldırmaya cesaret edememiştir. Göz ucu ile çevresindeki eşyaya şöyle bir bakar, harekette bulunmaz. Diş hekimi, kısa süre içerisinde, kendisinin, çocuğun düşündüğü kadar korkunç bir insan olmadığını anlatmaya çalışmalıdır. Güler yüzle hatırı sorulup, kuşlar, balıklar 'konusunda bilgi verildikten sonra koltuğa oturması istenilir. Çocuk koltuğa oturduğu andan itibaren başarının bir kısmı kazanılmış demektir. Koltuğun yükseltilmesi, önlüğün takılması kolayca yapılır. Ağzın açılması birkaç açıklayıcı cümleyi gerektirecek ve ilk anda gözle ve parmakla dişleri yoklamakla yetinilecektir. Aynanın kullanılması da gene birkaç cümleyi zorunlu kılar. Bundan sonra artık günün başarısı elde edilmiş demektir.

3. Asi tip: Şüphesiz en kötüsü bu tiptir. Çocuk inatçıdır ve diş hekimleri hakkında duyduklarına göre ve öbür hekimlere yaptığı gürültülü ziyaretlerin verdiği alışkanlıkla son ana kadar kafa tutmaya çalışır. Annenin yüksek sesle ve el işaretleri ile yaptığı tehditler, onu iki elle yapışmış olduğu kapı ya da masadan ayıramayacaktır. Anne ve diş hekimi tarafından, küvet kullanarak çocuğu koltuğa oturtma denemesi hiçbir işe yaramaz. Soğukkanlılığı kaybettiren ve başlangıçtan yenilgiyi kabul ettiren, yıpratıcı ve verimsiz bir savaştır bu...

Hekimin soğukkanlılığımı ve çocuk üzerindeki otoritesini kaybetmemesi için en iyisi onu geri göndermektedir. Fakat çocuğa, üstün geldiği için değil de, ağzını açıp muayene edilmesine izin vermediği için geri gönderildiği hissettirilmelidir.