Çürük

Çürükler, klinikteki ya da radyolojik kontrollerindeki görünümlerine göre de sınıflandırırlar. Bu sınıflandırmada; çürüklere lokalizasyonlarına (yerleşimlerine), klinik gelişim özelliklerine ya da morfolojik görünümlerine göre isimler verilir.
Çürüklere dişlerin başlıca şu yerlerinde rastlanır:
1- Azı ve küçük azıların çiğneyici yüzeylerinde çürükler bulunabilir. Bu çürükler, bazen ince siyah çizgiler halinde görünen, fissürlerin içindedirler.
2- Azıların vestibül ya da oral, kesicilerin yalnızca oral taraflarında bulunan çukurcukların (foramen çekumlar) içinde gelişebilir.
3- Dişlerin aproksimal yüzeylerinde "tebeşirimsi beyaz" ya da opak görünümde çürükler başlayabilir. Bazı çürükler ise daha başlangıç döneminde "kahverengi-siyah" renkte olabilirler.
4- Çürükler "beyaz-sarı" ya da "kahverengi-siyah" lekeler şeklinde dişlerin kolelerinde yerel ya da halka şeklindede olabilirler. Bu tip çürükler diş minesinin yanı sıra sement dokusunuda içine alırlar.
Fissür Çürükleri
Fissürler minenin oklüzal yüzeyinde bulunan oluk şeklindeki girintilerdir. Bu girintilerin derinliğini ve biçimini; dişin genetik faktöre ve gelişim döneminde ki çevresel faktörlere bağlı olarak gelişen morfolojisi saptar.
Morfolojik özellikler hemen hemen daima simetrik olurlar. Başlıca 4 tip fissür vardır. Bunların sıklık oranı ve çürüme bölgeleri şemada gösterilmektedir.
Minede morellerin özellikle birinci büyük azının vestibülünde ve kesicilerin oral yüzlerinde ufak çukurcuklara da rastlanır. Bu çukurcuklara "foramen çekum" adı verilir. Bunlar daha çok alt büyük azıların vestibülünde üst kesici dişlerin palatinal yüzlerinde ve üst büyük azıların palatinal yüzlerinde bulunurlar.
Fissürler plak retansiyonuna alanak sağlayan oluşumlardır. Fissürler tabanında mine dokusunun kalınlığıda azalmaktadır. Ayrıca fissür tabanında, mine dokusunun özellikleri de, normalden sapma gösterir ve bu bölgelerde çürük daha kolay başlayabilir. Çürük fissürün ağıza açıldığı yerden başlar ve zamanla fissürün tabanına doğru ilerler.