Kronik gingivitis, adından da anlaşıldığı gibi diş eti dokularının inflamasyonudur. Bağlantı epitelinin apikale migrasyonu veya alveol kemik rezorbsiyonuyla ilişkili değildir. Kronik gingivitiste ödem ve hiperplaziye bağlı diş eti boyutlarından artmasından kaynaklanan 2 mm’den derin cepler oluşur (yalancı cep). Tanımlanmış farklı gingivitis çeşitleri mevcuttur. En yaygın olanı plağa bağlı gingivitistir.
Plağa bağlı gingivitis: Neredeyse tüm hastalarda bir dereceye kadar aynı bulgulara rastlanır. Klasik triadı şişlik, kırmızılık ve sondalamada kanamadır ve hastaların fırçalamada kanama şikâyetiyle ilgilidir. Yalancı cepler mevcut olabilir. Bu gingivitis flora yapısı gram pozitif aerobtan gram negatif aeroba doğru değişen bozulmamış plağın oluşturduğu düşük dereceli enfeksiyona bağlı olarak oluşur. Gingivada inflamatuar cevabın artmasına neden olur 7 gün boyunca kaldırılmamış plağın belirtileri klinik gingivitisin gözlemlenmesinden önce histolojik olarak da gözlemlenir. Inflamatuar cevap kendini gingival mikrosirkülasyonun bütünlüğünün değişmesi, gingival bağ dokusunda inflamatuar hücrelerin artması (örn. Plazma hücreleri, lenfositler, makrofajlar ve nötrofiller) fibroblastların azalması ve kollajen yoğunluğunun azalması olarak gösterir. Bu inflamatuar değişiklikler plağın ortadan kaldırılmasından sonra kolaylıkla geri dönebilir. Gingivitisin geri dönüşümlü olmasıyla, diş taşı ve diğer faktörlerin (örn. Taşkın restorasyonlar) plak retansiyonunu desteklediği unutulmamalıdır. Bu yüzden bu faktörler oral hijyen eğitimine ek olarak diş yüzeyi temizleme ve uygun restoratif tedaviyle düzeltilmelidir. Gingivitis aynı zamanda kronik perıodontitisin öncüsü veya belirleyicisidir ve gerekli görüldüğünde ataşman seviyelerin sondalamayla ölçülmesiyle ( gerçek ceplerde ) ve radyografilerle alveolar kemik kaybı varlığında önlenmelidir. Gingivitisin diğer formları şu şekilde sıralanabilir:
Sistemik faktörlerle modifiye olan gingivitis: Puberteye bağlı gingivisitis, menstrüel döneme bağlı gingivitis, hamileliğe bağlı gingivitis, piyojenik granüloma, diabetle ilişkili gingivitis ve kan diskrazilerine bağlı gelişen gingivitis (örn. Lösemi) bu gruba dâhil edilebilir.
İlaca bağlı gelişen gingivitis: Bu grup ilaç kullanımına bağlı gelişen diş eti büyümesi ve ilacın neden olduğu gingivitis (örn. Oral kontraseptif kullanımı) ve fenitoin veya siklosporine bağlı diş eti büyümesini içerir.
Malnütrisyona bağlı gelişen gingivitis: Bu grup askorbik asit eksikliğine bağlı gelişen gingivitis (Skorbüt hastalığı) ve protein eksikliğine bağlı gelişen gingivitisi içerir.
Primer herpetik gingivostomatitis.
Akut streptokokal gingivitis: Kırmızılı, ağrılı, şişkin diş etiyle karakterize Lancefield A streptokokusun sebep olduğu nadir görülen hastalıktır. Tedavisi oral hijyen eğitimine ek olarak 7 gün boyunca günde 500 mg penisilin kullanımıdır.
Yanıt Bırak