Displazi

Displazi’ler formasyon döneminde, diş germinde genel ya da lokal bir faktör etkisi ile oluşan, sürme sırasında var olan, sikatrisiyel bozukluklardır. Sürekli dişlerin minelerinde daha belirli olarak görülürler. Bunları, “HİPOPLAZI” ve “DİŞLERİN GELİŞİMLERİ SIRASINDA ORTAYA ÇIKAN RENKLEŞMELER” olarak iki bölümde incelemek yerindedir.

HİPOPLAZİ

a) Hipoplazinin Etyolojisi : Formasyon döneminde dişin sert dokuları, irsiyet, metabolik, enfeksiyon, toksisite gibi etkenlere son derece duyarlı olup,onların belirtilerini bütün yaşam boyunca taşırlar. Diş, patolitik bir etkene uğramadan formasyonunu tamamlarsa doku yapısı normaldir. Herhangi bir patolojik etken altında, çeşitli bozukluklar ortaya çıkabilir.
1) Doku yapısı normaldir,fakat diş zararlı etkenlere karşı çok duyarlıdır, kolayca çürüyebilir (distrofi). Süt dişlerinde rastlanılan “melanodonti” böyle açıklanabilir.
2) Doku yapısı bozuk, fakat kireçlenme iyi olabilir.(Hipoplazi)
          Hipoplazi karşısında iki önemli nokta üzerinde durmak gerekir: anomalinin meydana geldiği dönem ve zararlı etkenin tabiatı(CHAPUT 1967).
          Bozukluğun dönemi,diş germinin gelişimi, kök ver kuron mineralizasyonun başlama ve bitim süresi dikkate alınarak kolayca saptanabilir.
          Hipoplaziye yol açan faktörün açıklanması ise oldukça güçtür.İrsi, annesiyle, ya da çocukla ilgili bir faktör olabilir.

b) Hipoplazinin Klinik Görünümü : Görünüşlerine göre hipoplaziler,”basit” ya da “kompleks” olabililer.( Ruppe,1958)