Molar distalizasyonu, diş kavsinin ön-arka yöndeki boyutlarını arttırmak amacıyla kullanılan yer kazanma yöntemlerinden biridir. Ancak, molar distalirezasyonunun esas amacı çeşitli nedenlerle mesiale kaymış olan molarların distalde, olmaları gereken yere getirilmesidir. Molar distalizasyonunda amaç süt 2. molarların erken çekildiği ya da bu dişlerdeki mesio-distal çürüklere bağlı olarak 1.molarların mesiale devrildiği olgularda bu dişleri distale devirmek suretiyle sürecek olan dişler için kavis üzerinde yer kazanmaktan ibarettir.
Molar distalizasyonu, kolay olmayan, diş kavsine oldukça ankraj yükü getiren bir mekaniktir çünkü molarlar oldukça güçlü dişlerdir. Bu mekanikte esas olarak moların mesialindeki dişler, (premolar ya da süt molarlar) kesiciler ve kısmen destek alınan bu dişlerde mesiale doğru bir hareket eğilimi vardır. Ankraj yönünden kesicilere ve damağın ön bölgesine güvenmek doğru değildir çünkü kesiciler hafif kuvvetlerle bile protrüzyon gösterebilirler. Damağın ön bölgesi de anatomik olarak iyi bir destek noktası sayılmaz. Hareketli apareyin plağı damak mukozası üzerinden adeta kayarak hareket eder ve yeterince tutuculuk sağlamayaz. Bu nedenle, molar distalizasyonunda esas olarak destek alınan yer premolarlar ya da süt molarlar bölgesidir. Hareketli apareylerde bu dişler bölgesine konacak güçlü kroşelerle distalizasyon sırasında etkili ankraj desteği sağlamak mümkün olabilir.
Alt çenede molar diztalizasyonu üst çeneye oranla oldukça sınırlıdır çünkü bu dişlerin distalinde ramus gibi kalın bir kompakt kemik duvar yükselmektedir. Buna rağmen, yukarıda açıklandığı şekilde, zaten öne devrilmiş olan bir moların distale hareket ettirilmesinde (devrilmesinde) sakınca yoktur.
Molar distalizasyonunda zamanlama da önemlidir çünkü 2.molarlar 2.molarların distalinde harekete engel olabilecek faktörlerdendir. Bu dişler sürmeden distalizasyonu gerçekleştirmek doğal olarak daha kolay olur. Bu dişlerin sürmesinden sonra iki dişi birden distal yönde itmek gerekir ki bu da oldukça büyük kuvvet ve o derecede güçlü ankraj desteği gerektirir. Hareketli aparey mekaniğiyle 1. ve 2. moların birlikte hareketini ankraj kaybı olmadan gerçekleştirmek çok zordur. Yan etkileri çok olabilecek böyle uygumaların ortodonti uzmanlarınca yapılması daha iyidir.
Sınıf II bölüm 2 tipi olguların bir çoğunda aynı anda hem molar distalizasyonu hem kesici protrüzyonu arzu edilebilir. Böyle olgularda akraj kaybı bir risk değil aksine tedaviye yardımcıdır. Molar distalizasyonu amacıyla uygulanacak kuvvetlerin tepkisi kesiciler bölgesinde ileri itim olarak ortaya çıkar. Bu da böyle olgularda istenen bir durumdur. Bu nedenle, sadece molarları distale itmek için kuvvetle uygulanması yeterlidir. Kesicileri ileri itmek için ayrıca kuvvet elemanı koymaya gerek olmayabilir. Ancak, yine de kesici protrüzyonunun kontrollü olarak yürütülmesi isteniyorsa, bu dişler bölgesine de bir vida ya da protrüzyon zembereği konması faydalı olabilir.
Yanıt Bırak